بس کن زهره!

خسته‌گی از دوری...از فاصله...از نفهمیدن ها...

و بن بستِ همیشگیِ سکوت...

کاش می‌شد فرار کرد،رفت و رفت و رفت...و برنگشت!

کاش خوابی بود...طولانی...اونقدر طولانی که دلت تنگ شه برام ،بیای بالا سرم و بگی بسه انقد سکوت!دیگه بس نکن زهره،حرف بزن...

پ.ن

لطفا به غرور هم احترام بذاریم...

لطفا سر مادر داد نزنیم!

لطفا سکوت کنیم...

لطفا تنهایم بگذارید...

.

"بس کن زهره!"

چشم(: عزیزدلم...